நிச்சயமாக அப்படித்தான் இருக்கும் என்றே தோன்றுகிறது. ஆனால், நீங்கள் சொன்னீர்களே கலாசாரம், பண்பாடு என்று இதன் உண்மையான அர்த்தம், செயல்படுவிதம் தெரியுமா உங்களுக்கு. இன்னொரு எளிய கேள்வி கேட்கிறேன். இந்தியா என்றதும் உங்களுக்கு என்ன நினைவுக்கு வரும்?
நமஸ்தே (கைகளைக் கூப்பிக் கும்பிடுகிறார்)
அப்பறம்...
உருவ வழிபாடு.
அப்பறம்...
முக்கியமானதை மறந்துவிட்டேனே... ஜாதி.
நல்லது... வேறொன்று மிக முக்கியமானது இருக்கிறது. நானே சொல்கிறேன்: தேவதாசி மரபு.
அது உலகம் முழுவதுமே இருந்திருக்கிறதே. ஆதித் தொழில் அல்லவா அது?
விபச்சாரத்தை நான் சொல்லவில்லை. தேவ தாசி மரபு. அது ஒரு கலையாக, வாழ்க்கையின் உன்னதத் தொழிலாக இருந்திருக்கிறது. தேவதாசிகள் ஆணை மயக்கும் கலையைக் கற்றுத் தேர்ந்தவர்கள். இசை, நடனம், சுகந்தம், கவர்ச்சிகரமான உடைகள், நல்ல உணவு, நெருக்கமான பந்தம் என அதை வெறும் காசுக்கான தொழிலாக அல்லாமல் கலையாக மேம்படுத்தியவர்கள். எல்லாவற்றுக்கும் மேலாக தேவ தாசிகளுக்குத் தேர்ந்தெடுக்கும் உரிமை உண்டு. பொருளாதார சுதந்தரமும் தன்னிறைவும் உண்டு. ஆண்கள் தேவதாசிகளிடம் போய்வருவது சமூக அங்கீகாரத்துடன் செய்யும் செயலாக இருந்திருக்கிறது. அந்த அமைப்பு பெண்களுக்கும் சமூகத்துக்கும் மிகப் பெரிய பாதுகாப்பான வடிகாலாக இருந்திருக்கிறது.
சங்க இலக்கியங்களை எடுத்துக்கொண்டால் தலைவனுக்கும் தலைவிக்கும் தரப்பட்ட அதே முக்கியத்துவம் பரத்தையருக்கும் தரப்பட்டிருப்பதைப் பார்க்கமுடியும். கற்புக்கரசி கண்ணகிக்கு இணையாக கணிகையரசி மாதவிக்கும் சமூகத்தில் மரியாதை இருந்திருக்கிறது. அந்தக் கணிகையரசியின் மகள்தான் மணிமேகலைக் காப்பியத்தின் நாயகியே.
இந்து சமூகத்தில் கோயில் பாரம்பரியத்தில் தேவதாசிகள் முக்கிய அங்கமாக இருந்திருக்கிறார்கள். பல்வேறு சாதிகளைச் சேர்ந்தவர்கள் தமது குழந்தைகளை விரும்பி, நேர்ச்சையாக தேவரடியார்களாக ஆக்கியிருக்கிறார்கள் என்றாலும் அது குலத் தொழிலாகவும் இருந்திருக்கிறது. அது மட்டுமே தவறு. மற்றபடி தேவ தாசி அமைப்பு மிகவும் சரியானது.
காம சூத்திரம் என்று தனிக் காவியமே படைத்திருக்கிறோம். கோவில் சிற்பங்களில் காமத்துக்கு தனி இடம் தரப்பட்டிருக் கிறது. உடலுறவு குறித்த விக்டோரியன் ஒவ்வாமையே செக்ஸ் குறித்த நம் பார்வையைச் சிதைத்துவிட்டிருக்கிறது. உண்மையில் இந்தியாவைப் பொறுத்தவரையில் பாலியல் சுதந்தரம் என்பது சமூகச் சீரழிவு அல்ல. நமது பாரம்பரியத்தை மீட்டெடுக்கும் செயலே.
இன்று அந்த அடிப்படை உணர்வுக்கு நியாயமான வடிகால் கிடைக்காததால்தான் பல்வேறு போலியான, இழிவான, அபாயகரமான வழிகளில் அதைத் தேடி அலைகிறார்கள். இன்றைய திரைப்படங்கள், பத்திரிகைகள் எல்லாம் அதைப் பார்க்கும் / படிக்கும் நபர்களுக்கு உருவிவிடும் வேலையைத் தான் செய்துவருகின்றன. இதை வெளிப்படையாகவே செய்யலாம். செக்ஸ் உரையாடல்கள், செக்ஸ் திரைப்படங்கள், செக்ஸ் டாய்ஸ் என எல்லாவற்றையும் தாராளமாக அனுமதிக்கலாம். சிவப்பு விளக்குப் பகுதிகளை ஒவ்வொரு ஊரிலும் கொண்டுவரலாம். முன்பெல்லாம் ஒரு ஊரின் நான்கு வீதிகளில் ஒன்றில், கண்ணுக்கும் கைக்கும் எட்டும் தூரத்தில் தேவதாசிகள் வசிப்பார்கள்.
அது ஆணாதிக்க சமூகத்தின் உருவாக்கம் அல்லவா? அதை அப்படியே தொடரவிடலாமா?
நிச்சயமாக அது ஆணாதிக்க ஏற்பாடுதான். அதை மாற்றுவதென்றால் என்ன செய்யவேண்டும். அதை முற்றாக முடக்குவதா..? இல்லை... பெண்ணுக்கு மட்டுமே கற்பு என்று கட்டுப்பாடு விதிக்கப்பட்டதை மாற்றுவதென்றால் ஆணுக்கும் சேர்த்து கற்புக் கட்டுப்பாடுகளை விதிப்பது சரியல்ல. அதாவது பெண்களைப்போல் ஆண்களையும் ஒருவனுக்கு ஒருத்தி என்று ஒடுக்குவதற்குப் பதிலாக ஆண்களைப் போலவே பெண்களை யும் பாலியல் சுதந்தரத்தைத் துய்க்க அனுமதிக்கவேண்டும். தேவ தாசிகளைப்போல் தேவ தாசன்களை உருவாக்கவேண்டும். குடும்பப் பெண்கள் தனக்கு விருப்பமான ஆண்களுடன் சேர அனுமதிக்கவேண்டும். பழங்குடி சமூகங்களில் உடலுறவு என்பது மிகவும் இயல்பான விஷயமாக இருந்திருக்கிறது. பலருடன் திருமணத்துக்கு முன்பே உறவு கொண்டு யாரைப் பிடித்திருக்கிறதோ அவருடன் சேர்ந்துவாழும் வழக்கம் பெரும்பாலான பழங்குடி சமூகங்களில் இருந்திருக்கிறது.
குழந்தை பிறந்தால் யார் அப்பா என்று எப்படித் தெரியும்..?
எதற்குத் தெரியவேண்டும். அம்மா யார் என்பது தெரிந்தால் போதாதா?
அதெப்படி அந்தக் குழந்தையைப் பராமரிக்கும் பொறுப்பு அதைப் பிறப்பித்த ஆணுக்குத்தானே இருக்கிறது. வேறொருவருடைய குழந்தைக்கு நான் ஏன் அப்பாவாக இருந்து உழைத்துக் கொட்டவேண்டும்?
உங்களை யார் உழைத்துக்கொட்டச் சொன்னார்கள். அந்தப் பெண் தன் குழந்தையைத் தானே கவனித்துக்கொள்வாள். அவளுக்குத்தான் எந்த வேலையை வேண்டுமானாலும் செய்யும் சுதந்தரம் தரப்பட்டிருக்கிறதே. தேவ தாசிகள் தமது குழந்தைகளை எப்படி வளர்த்தார்கள்? அவர்களுக்கு பொருளாதார சுதந்தரமும் சமூக அந்தஸ்தும் இருந்தது அல்லவா. அதைவைத்து அவர்கள் கவனித்துக்கொள்வார்கள். அப்பா என்று ஒருவன் தேவையில்லை. அதேநேரம் ஒரு பெண் விரும்பினால் ஒரு வருடம் ஒருவருடன் மட்டுமே இருந்து ஒரு குழந்தையைப் பெற்றுக் கொள்ளவும் அனுமதிக்கவேண்டும்.
இது எல்லாம் ஏதோ பழங்காலக் கதி என்று நான் சொல்வதாக நினைக்கவேண்டாம். இன்றும் நிலை அதுதான். இன்று நடிகைகள் என்பவர்கள் நேற்றைய தேவ தாசிகளுக்கு இணையான நவீன வடிவமே. அவர்களுக்கும் அதே சமூக முக்கியத்துவமும் பொருளாதார சுதந்தரமும் தன்னிறைவும் எல்லாம் இருக்கிறது. நேற்றைய உலகில் மன்னர்களுக்கு இருந்ததுபோலவே தேவ தாசிகளுக்கும் பல்லக்குகள் தரப்பட்டிருந்தன. இன்று அந்த மன்னர்களின் நவீன வடிவமாக அரசியல்வாதிகள் இருக்கிறார்கள். தேவதாசிகளின் இடத்தில் நடிகைகள் இருக்கிறார்கள். நம் மக்கள் மனங்களையும் அதனால் ஊடகங்களையும் இந்த இரண்டு பிரிவினர்தான் இன்றும் அடைத்துக்கொண்டிருக்கிறார்கள். எனவே, தேவதாசிகளைப் போல் குடும்பப் பெண்களுக்கு சுதந்தரம் கொடுங்கள் என்று சொன்னால் பழமைவாதியாகிவிடுகிறேன் அல்லவா... நடிகைகள்போல் சுதந்தரம் கொடுங்கள் என்று கேட்கிறேன். இப்போது நான் அல்ட்ரா மாடர்ன் தானே...
இவையெல்லாம் கோட்பாட்டளவில் சரியாக இருக்கக்கூடும். நடைமுறைப்படுத்த முடியுமா..?
வலையில் சிக்கிய பறவைகள் ஒன்றாகச் சிறகடித்தால் பறத்தல் எளிதே. பாலியல் சுதந்தரம் மிகவும் அடிப்படையான தேவை. பலரும் போலித்தனமாக இந்த சட்ட திட்டங்களுக்கு உட்பட்டு நடந்துகொள்கிறார்கள். சிலரால் முடிவதில்லை. அவர்களை நாம் உடனே குற்றவாளிகள் என்று சொல்லி தண்டித்துவிடுகிறோம். உடல் ஊனமுற்றவர்களுக்கு விசேஷ கவனம் கொடுத்து சலுகைகள் எல்லாம் தருகிறோம். ஆனால், செக்ஸ் டிரைவ் அதிகமாக இருக்கும் சூப்பர் மேன்/வுமன்களை நாம் தண்டிக்கிறோம். என்னே ஒரு நகைமுரண். அவர்களுக்கு தண்டனைக்கு பதிலாக பரிசுகள் தரவேண்டும். வசதியான சூழல்களை உருவாக்கித் தரவேண்டும். செக்ஸ் டாய்ஸ், செக்ஸ் படங்கள், உரையாடல்கள், பாலியல் விடுதிகள், மசாஜ் பார்லர்கள் என வழிசெய்துகொடுக்கவேண்டும்.
செக்ஸ் விஷயத்தில் எதுவுமே தவறில்லை என்கிறீர்களா?
ஆமாம். காதலையும் போரையும் போலவே காமத்திலும் எல்லாமே சரிதான்.
லெஸ்பியன்... கே... ஓகே. அப்பா மகள்... அம்மா மகன்..?
நிச்சயமாக... தான் நட்ட மரத்தின் கனியை ஒருவர் ருசித்துப் பார்ப்பதில் என்ன தவறு இருக்கமுடியும்?
ஹாரிபிள்...
மே பி... ஆனால், நாம் அப்படித்தான் படைக்கப்பட்டிருக் கிறோம். அதில் தவறெதுவும் இல்லை என்றுதான் நினைக் கிறேன். இயற்கையை மீறிய நீதிமான் இதுவரை பிறக்கவும் இல்லை. இனியும் பிறக்கத் தேவையும் இல்லை.
சிறுமிகளுடனான உறவு...
உடலுறவில் பலவகையான நிலைகள் இருப்பதுபோல் பல வகையான துணைகளைத் தேடுவதும் சரியான செயலே. சமூகம் வாய் வழிப் புணர்ச்சி, குதப் புணர்ச்சியையெல்லாம் தவறென் றது. ஒரு பால் உறவைத் தவறென்றது. ஆனால், அவை யெல்லாம் இன்று மெள்ள மெள்ள ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டு விட்டன அல்லவா. அதுபோல் இள வயதினருடனான உடலுறவும் ஏற்றுக்கொள்ளப்படவேண்டும். அதில் எந்தத் தவறும் இல்லை.
மாத விலக்கு ஆரம்பித்த பருவ வயதுப் பெண்களைவிட அதற்கு முந்தைய வயதுப் பெண்களை விரும்புவதென்பது நுனி இலைகளைச் சாப்பிடும் ரசனைக்கு இணையானது. இளம் ஆட்டுக் கறி என்றும் சிக்கன் 65 என்றும் மென் சதைக்காக ஆசைப்படும் நாக்கைப்போல் அதுவும் ஒரு தேர்ந்த ரசனையின் வெளிப்பாடே. இதையெல்லாம் செக்ஸுவல் அப்நார் மல்ட்டின்னு சொல்லக்கூடாது. நிறைய பேர் செய்ய விரும்பாத அல்லது செய்யாத விஷயம் அப்படின்னுதான் சொல்லணும்.
இதை நான் ஒரு மருத்துவராக இதைச் சொல்கிறேன். அந்தச் சிறுமி குழந்தைத் தொழிலில் பூ கட்டவோ, செங்கல் சுமக்கவோ வைக்கப்படும்போது எந்த அளவுக்கு அவர்கள் மீது நாம் கரிசனம் கொள்கிறோமோ அந்த அளவுக்கு கவலைப் பட்டாலே போதும். சிறுமிகளுடனான உறவில் குழந்தை பிறக்க வழியில்லை என்பதால் அந்தப் பிரச்னைகூட இல்லை.
பத்து வயது சிறுமியைப் பாலியல் பலாத்காரம் செய்பவனுக் கும் அந்தச் சிறுமிகளைக் கொல்பவனுக்கும் சமூகமே விளக்குப் பிடிக்கவேண்டும் என்கிறீர்களா?
நீங்கள் இந்த விஷயத்தை எமோஷனலாகவே அணுகு கிறீர்கள். ஒரு மருத்துவராக அந்த நபரை செக்ஸ் டிரைவ் அதிகம் உள்ள நபராக, இயல்பான நபராகவே பார்க்கிறேன். அவர் கொலை செய்ததற்குக் காரணம் அந்தக் குழந்தை பெற்றோரிடம் அதைச் சொன்னால் அவர்கள் தன்னைக் கொன்றுவிடுவார்களே என்ற பயத்தினால்தான். ஒருவேளை அந்தச் சிறுமி அதைப் பெற்றோரிடம் சொல்லி அவர்கள் அந்த நபருக்கு செக்ஸ் டாய்ஸ் வாங்கிக்கொடுத்து ஆற்றுப்படுத்துவார்கள் என்ற நிலை இருந்தால் அவன் கொலை செய்யமாட்டான். சமூகத்தின் தவறுக்கு சிறுமி பலியாகிறாள் என்றுதான் அதைச் சொல்ல வேண்டியிருக்கும். அவனைக் குற்றவாளியாக்கி தண்டனை கொடுப்பதால் பிரச்னை தீராது. அவனுக்குப் பாலியல் தெரபி தரவேண்டும் என்றுதான் சொல்கிறேன்.
*
No comments:
Post a Comment